Recentelijk heb ik een vriend-collega die af en toe vraagt; mag ik voor je koken? Het geeft haar structuur aan de dag, zoals ze het zelf benoemd. Voor mij is het even wennen dit te ontvangen. Vooral zonder direct aan een tegen prestatie te denken.
Gisterenavond aten we heerlijk in het avond zonnetje bij haar boerderij huisje. Ze vertelde over haar zelf gemaakte bouillon pasta, die in de soep verwerkt zat. Ze kan heerlijk koken en er levendig over praten. Ondertussen kraaide de haan er eens stevig op los. Vergezeld van een stel prachtige grote kippen. Haar moestuin lag er al keurig zwart geschoffeld bij en de bonenstaken stonden al in de grond.
Onder de afwas, die we in haar keukentje, met de hand doen, ging het nog steeds over onderwerpen als workshops, smoothies en familie geheimen uit de Morakkaanse keuken etc.
Vlak voor ik weer op mijn fiets stapte om naar huis te gaan, werden er twee doorgeschoten boerenkolen van de mesthoop geslacht, om vervolgens in mijn fietstas te belanden. Voor in je smoothie bij het ontbijt, ik doe er toch niets meer mee, geweldig! Ik heb ze thuis gauw geplukt, gewassen en daarna ingevroren. Zo kan ik elke morgen nog na genieten van dit verrassende diner-bezoek in de avondzon. Wat een inspiratie, daar word ik nou blij van.
Reactie plaatsen
Reacties